Jednym z pierwszych autorów europejskich piszących o sokolnictwie był Adelard z Bath, żyjący przypuszczalnie w latach 1080-1152. Jest postacią znaną w historii nauki europejskiej przede wszystkim z racji tego, że przetłumaczył na łacinę, na podstawie wersji arabskiej, Elementy Euklidesa. Był jednak również naturalistą. Zanim w 1122 osiadł w Bath w Anglii, przemierzył w poszukiwaniu wiedzy całą Europę i obszar śródziemnomorski, docierając aż na Sycylię i do Antiochii.
Adelard napisał jednak również mały traktat sokolniczy, a właściwie jastrzębiarski, De cura accipitrum ("O hodowli jastrzębi"). Rękopis, przechowywany w austriackiej Bibliotece Narodowej w Wiedniu (Codex Vindobonensis Palatinus 2504), został wydany w 1937 przez A.E.H. Swaena. Chociaż ten dialog, raczej drobny rozmiarami, zajmuje marginalną pozycję w dorobku średniowiecznego uczonego, oddaje klimat jego fascynacji nowością, jaką w XII wieku stanowiły "Arabica studia", postrzegane przez niego jako niemalże przeciwieństwo wobec tradycji "Gallicae sententiae". Nowości, z którymi miał okazję się zapoznać podczas swojej siedmioletniej podróży wokół Morza Śródziemnego stały się już wkrótce impulsem do głębokiej przemiany stosunku człowieka średniowiecznego do natury i zaczątkiem nowej scientia naturalis.
